Malam ni, sy bersama kak Biah.
Risau juga kerana kak Biah tak byk makan sejak pukul 7 petang tadi. Bubur yg sy suapkan pun, masih byk berbaki. Cuma , kekuatan kak Biah membuatkan hati sy lega. Dia boleh berbual2 dgn sy tentang kisah2 lampau yg kami lalui bersama. Kadang kala, sy nampak dia mengaduh kesakitan. Maklumlah, terlalu lama terbaring di katil hospital, menyebabkan kulit belakangnya melecet. Tapi, kak Biah memang tak ada pilihan. Dia terpaksa juga tidur terlentang sebab pembedahan tempohari di bahagian hadapan. Kesian kak Biah.
Ketika ini, dia sedang nyenyak tidur. Sy hanya memerhatikannya saja takut2 kak Biah memerlukan sesuatu. Mata sy memang sukar untuk dilelapkan lebih2 lagi dlm situasi sebegini.
Melihat pesakit2 lain, hati sy semakin sayu. Manakan tidak, rintihan mereka menggugat rasa sy. Sy sgt memahami kondisi setiap pesakit yg tidak begitu selesa. Maklumlah, badan mereka ditebuk di sini sana. Juru rawat juga,adakalanya tak dapat control emosi mereka. Ada kala, mereka juga tertinggi suara. Yg sakit, bertambah sakit dan saya???? Hanya mampu menelan air liur sahaja. Tidak tahu mengulas apa2.
Melihatkan situasi di sini, membuatkan sy benar2 berterima kasih dan bersyukur ke hadrat Ilahi, Betapa besarnya pemberian Allah kepada sy buat masa ini. Kesihatan yg baik merupakan satu anugerah yg tidak ternilai harganya.Ramai yg tidak sedar tentang hakikat itu. Kalau sedar pun, mungkin seketika tatkala kita berada di wad2 menyaksikan rintihan dan kesengsaraan mereka.
Untuk kak Biah, sy tidak pernah putus berdoa agar kak Biah cepat sembuh. Sihat seperti sediakala, dan mengharapkan kita masih boleh bersama2 dlm mengharungi suka dan duka. Cepat sembuh, kak Biah.
Terima kasih, Tuhan....
Tiada ulasan:
Catat Ulasan