Ku Ada Kamu

Ku Ada Kamu

Di kala ku kehilangan di dalam kegelapan

Kau suluhkan sinar petunjuk

Di kala kukesedihan kau ukirkan senyuman

Dengan penuh sabar memujuk

Engkau menyambut tiap kali aku terjatuh

Andai hari esok langit akan runtuh

Tabahlah menjunjung bersamaku

Andai hari esok dunia gelora

Takkan kugemuruh selagiku ada kamu

Di kala aku tak pasti kau tampil dengan berani

Membimbing agar lebih yakin

Dan bila hidup penuh soalan

Kau  berkan jawapan melengkap semua kekurangan

Engkau menyambut tiap kali aku terjatuh

Tidak mungkin diri ini mampu

Hidup tanpa doronganmu

Lagu ini sy dedikasikan buat sahabat, kakak,bos sy  atau apa saja gelaran yg sesuai untuk kak Mun yang akan bersara dengan rasminya pada 25.5.2013 tetapi warga sekolah telahpun meraikannya pada 17.5 baru-baru ini. Tahun ini juga genap 17 tahun saya kenal dengannya. Satu tempoh yang agak panjang dan satu tempoh yang sudah  cukup bagi sy dan dia mengenal hati dan budi masing2.

Sukar untuk sy ungkapkan dengan bait2 kata apakah bentuk hubungan ini sebenarnya kerana kasih sayang yang terjalin memang benar2 satu anugerah Allah kepada sy. Selain drp suami dan anak2, dia adalah sebahagian dlm hidup sy. Tiada kata2 yg boleh diungkapkan agar orang lain tahu betapa uniknya hubungan yang terjalin dgn tidak dirancang ini. Namun, apa perlunya orang lain tahu krn kebanyakan drp mereka lebih ramai yg tidak memahami erti sebuah persahabatan.

Kalau sebelum ini sy terlalu byk menangis kerana masalah perbadi yg terlalu byk menghimpit, tetapi setelah dia hadir dalam hidup sy, air mata ini tidak tumpah lagi. Kalau sebelum ini sy rasa sy tidak ada ibu bapa dan saudara mara, kehadirannya sudah cukup menyempurnakan hidup sy malah sy rasa hidup sy setanding dgn org lain yg ada keluarga untuk berkongsi segala suka dan duka. Kalau sebelum ini sy  rasa rendah diri dan tidak ada keyakinan diri, tetapi dgn kehadirannya juga menyebabkan sy sedar sy byk kelebihan. Kalau sebelum ini terlalu byk tanggapan  negatif ketika sy mentafsir kehidpan, tapi kini sy byk memandang positif pd setiap kejadian  yang berlaku ke atas sy. Dan yg paling penting, kalau sebelum ini sy berada dlm ketandusan ilmu kehidupan dan keagamaan, tetapi kehadirannya  menyebabkan jiwa sy terisi  dan lebih bersikap menerima hakikat sebuah kehidupan.

Secara jujurnya, bersaranya kak Mun tidak menjejaskan hubungan kami. Malah hubungan itu masih berjalan seperti biasa. Jika sebelum ini sy berhati2 berbicara dengannya di tempat kerja kerana tidak mahu org memandang serong pada sy tp kini,sy bebas berbuat seperti sebelumnya kerana dia bukan lg bos sy. Apa yg harus sy sedihkan? Bersaranya dia tidak ada kaitan dengan hubungan baik kami.

Namun, hati sy tersentuh tatkala mendengar ucapan terakhirnya sbelum dia bersara. Dia  telah meluahkan apa yg dia rasa di hadapan rakan guru yg hadir pd majlis persaraan tersebut. Bayangkan perasaan sy pada masa itu.  Sy rasa, tidak semua orang faham apa yang kami rasa tatkala dia merungkai erti sebuah persahabatan, keakraban sebuah hubungan dan keunikan sebuah perkenalan kerana tidak ramai manusia di dunia ini mempunyai sahabat baik apatah lagi jika individu itu telahpun berkeluarga. Dan tidak ramai juga manusia di dunia ini senasib dengan sy, disisih dan dibuang keluarga sendiri. Jadi tidak hairanlah orang lain tidak memerlukan sahabat seperti sy yang sgt memerlukan dia dalam hidup sy. Di bahunya tempat sy menangis dan mengadu kesedihan yang mungkin suami sy sendiri gagal memberi respon sebaik dia berikan. Kami sama2 perempuan, tentu hati halus kami sukar difahami oleh lelaki mahupun lelaki itu suami sendiri.

Tidak dapat sy lupakan tatkala kak Mun menjelaskan bentuk hubungan kami di dalam majlis itu. Tanpa memikirkan perasaan sy, kak Mun menjelaskan bahawa kehadiran sy adalah kurniaan Allah kerana dia berdoa selepas kematian ibu tercinta maka dia mengharapkan kehadiran seseorang untuk berkongsi  segaala suka dan duka. Dan pada ketika itulah sy hadir dalam hidupnya. Kak Mun juga berkata, persahabatan itu hadir dengan sendirinya, tanpa dirancang atau diminta. Ia hadir dan terbentuk adalah kerana keserasian dalam menjalinkan hubungan. Baginya, sy adalah sebahagian dalam hidupnya dan  di situ juga dia nenjelaskan, biarlah Allah  mengambilnya dulu daripada sy.

Terpempan sy seketika dan sebak di dada menahan air mata agar tidak tumpah merupakan suatu penyiksaan ketika itu. Sy cuba menahan sebak sekuat2 daya sy agar tidak menjadi perhatian oleh kawan2  yg hadir ketika itu. Suasana sgt sunyi dan sepi. Sebenarnya, ini kali kedua kak Mun mengungkapkan ayat itu tetapi sy sempat menutup mulutnya ketika dia mengeluarkan ayat yg sama.  Kak Mun meneruskan lagi ucapannya yg masih berkaitan dgn hubungan kami tetapi sy tidak dpt memberi fokus dgn apa yang kak Mun katanya krn sy sgt sebak ketika itu. Sy hanya berdoa agar sy tidak menangis teresak2 walaupun pada ketika itu sy gagal menyekat air mata sy supaya tidak tumpah.

Sy tahu, mungkin kak Mun mengambil kesempatan pada masa itu untuk menjelaskan bentuk perhubungan kami kerana dia kasihan melihat sy yg selalu terluka dek sindiran kawan2 yang tahu serba sedikit tentang hubungan baik kami drp mulut2 orang lain. Sy sendiri tidak faham mengapa org2 yg tidak faham  tentang erti persahabatan boleh mengeluarkan kata2 berbentuk sindiran walhal tidak ada apa2 yg sumbang  yg sy lakukan di tempat kerja atau sy mengambil kesempatan  sepanjang  dia menjadi bos sy. Sy pernah mencabar  kawan2 yg suka menyindir sy suatu ketika dahulu, apakah bentuk keistimewaan yg sy peroleh drp kak Mun  yang org lain tidak dapat. Kami tidak pernah ke hulu dan ke hilir di kawasan sekolah, atau sering makan bersama di kantin atau apa saja yg boleh menyebabkan orang lain meluat. Tetapi memang dah adat manusia biasa, walaupun apa yg sy nyatakan itu tidak berlaku di kawasan sekolah, sy tetap disindir oleh beberapa org rakan sekerja. Mustahil pula kalau kak Mun yang disindir. Mana mungkin org bawahan berani menyindir pengetua. Sayalah yg sering menjadi mangsa. Hairan manusia2 seperti ini,  bukan? Justeru, kenyataan kak Mun pada hari itu merungkai semua spekulasi,  sindiriran , dan sebagainya ke atas hubungan kami.

Terima kasih,kak Mun krn byk mengajar sy erti kesabaran dalam menghadapi kemelut hidup ini. Kalau dulu sy kuat melenting dan mengamuk  tp kini sy dapat mengawal nafsu amarah sy setelah sy melihat cara dia berhadapan dgn pelbagai situasi. Walaupun tahu ada rakan pentadbir tidak menyenanginya, dia tetap nampak tenang dan tidak membenarkan orang2 seperti itu menjatuhkan semangatnya. Dia boleh bekerja dengan tenang kerana hatinya penuh dengan ketenangan.

Terima kasih atas segalanya,kak Mun.  Andai sy berpeluang meluahkan satu rasa, sy ingin memberitahu semua bahawa sy redha sy dibuang keluarga sendiri  kerana kehadiran dia sudah cukup membuatkan sy rasa sy memiliki segalanya .

Selingan Sementara Menunggu Giliran

Hari ni, sy telah pun menunaikan tanggungjawab sy sbg seorang rakyat Malaysia.  Mencecah sejam juga sy beratur menunggu giliran. Panas pagi agak menyengat juga. Spanjang menunggu giliran, macam-macam sy melihat reaksi para pengundi. Disebabkan keadaan tidak kondusif, kebanyakan orang-orang lelaki di belakang sy mengeluarkan pendapat mereka tentang parti yg mereka sokong dan parti yg mereka tolak. Mendengar pendapat mereka, membuatkan sy tersenyum sendirian. Gelihati  pun ada, tp bagus juga sekurang-kurangnya ada juga selingan hiburan di saat-saat memboringkan menunggu giliran.

Dalam hati kecil sy, ini suara orang kampong. Terpulanglah apa saja yg ingin mereka katakan. Negara demokrasi, tidak sepatutnya kita beremosi dlm melahirkan pendapat tentang politik. Di sini sy zahirkan pendapat mereka dalam bentuk tulisan.

Pemuda A: Aku tetap sokong parti yg membantu keturunan dan bangsa aku. Dari zaman mak bapak aku, sampailah zaman aku sekolah, sampailah sekarang….dah parti tu yg membantu aku. Buat apa aku pangkah parti yg belum tentu dapat membela nasib kami?

Pemuda B: Dah engkau tak pernah memangkah parti yg satu lagi, mana engkau tahu depa tu tak membantu. Cuba engkau pilih kali ni, entah2 jauh lebih baik. Lagipun dh jadi tanggungjawab parti  yg memerintah membantu rakyat, jadi apa nak diherankan.

Pemuda C : Aku pilih parti yg menyenangkan rakyat. Sape nak bg kita duit mcm kerajaan sekarang ni.  Yg lain, aku tak  nak pikir.

Pemuda B: Yang kita dpt tu, bukan duit kerajaan pun. Ha, yg engkau bayar segala cukai tu, duit tu la yg eng dapat balik. Ni ha…rokok yg kau hisap tu, kena cukai jugak. Duit tu la depa bagi kita balik.

Pemuda A: Itu aku tak tahu…yang aku tahu, kita dpt duit di saat-saat kita perlukan duit.

Pemuda D: Kita jgn la dok fikir duit je . Fikir juga masa depan anak cucu kita. Aku tengok, bab agama ni, mereka ambil ringan je. Kita cubalah ubah.

Pemuda C: Aku memang tak dapat terima bendera hijau tu bersekongkol dengan si Roket. Dah terang2 segala-galanya bertentangan. Mcm mana diorang boleh bekerjasama?

Pemuda D: Apa bezanya parti dacing tu? Mereka bukan gabungan parti dr bangsa lain juga ke? Sama je….

Pemuda A: Ahh…suka hati engkaulah. Undi tu hak masing2. Suka hati aku nk pilih apa dan suka hati engkaulah nak pilih apa....undi tu kan rahsia.

Lepas tu, mereka berempat senyap dalam beberapa saat. Agaknya melayan emosi masing-masing. Kemudian mereka berbual lagi. Kali ni isu lain pula. Bukan lagi isu politik. Sy senyum sendirian. Dalam hati sy berkata sendirian : Kalau mcm ni la…..undi tu bukan rahsia lagi. Walau apapun, tahniah kepada empat orang lelaki yg sy kira  berumur dalam lingkungan 40an ni, sebab selepas tu, mereka boleh ketawa seperti biasa. Orang lelaki memang mcm tu.