Teguhlah Wahai Hati...

"Kalau nora suka  ikutkan hati, tak payah bagi anak pergi belajar....suruh mereka semua balik, duduk dgn mama dia sampai bila2". Itu kata suami saya.

"Anak wawa nak belajar,bukan pergi berpoya2. Kalau wawa sedih, macam mana diorang nak belajar? " Itu kata kakak saya.

 " Bukan jauh sangat pun. Masih dalam Malaysia. Kalau kat oversea tu, lain la...." Itu kata kawan2 sy.

Apa yg diucapkan oleh semua mereka  di atas, sy akur.....memang benar belaka tapi apakan daya, jiwa sy memang rapuh menghadapi perpisahan walaupun sy tahu benar tentang hakikat sebuah kehidupan. Kesedihan sy memang tidak dapat ditahan2 tatkala sy akan berpisah dgn anak2 dan org2 yg sy sayangi. Puas sy mengukuhkan jiwa agar hati menjadi kuat namun bila tiba saat perpisahan, pasti hati sy goyah lalu terzahirlah deraian air mata yg tidak henti2. Memang lama sy mengambil masa untuk meneutralkan hati. Siapa sangka, org sperti sy yg disangka kental oleh kawan2, sebenarnya tidak sekuat mana. 

Memang sukar org di luar sana membaca siapa sy..................

Di mata kawan2, sy nampak kuat dan sentiasa ceria. Di kalangan pelajar, mereka menilai sy seorang guru yg tegas dan garang. Di mata anak2, sy seorang ibu yg cekal. Di mata suami, sy seorang  isteri yg tabah. Namun, hakikatnya?????????????????????

Ya..itulah sy, penggemar warna hitam yg terlalu sukar untuk dimengertikan. Terlalu sukar untuk difahami kerana apa yg ada disebalik warna gelap itu tersembunyi byk rahsia diri. Cuma, kelebihan warna hitam ini, ia sesuai jika dipadankan dgn semua warna yg ada. Dan pastinya, apabila warna hitam  digandingkan dgn warna2 lain,maka warna hitam akan nampak ceria.

Buat anak2 sy, belajarlah demi mencari hakikat sebenar sebuah kehidupan. Ilmu tidak semestinya diperolehi drp buku ilmiah, sebaliknya ia juga boleh didapati drp pengalaman hidup. 

P/S: Mama sedih, bukan bererti mama tidak redha anak2 mama belajar cuma, biasalah hati seorang ibu memang unik utk dimengertikan apalagi utk diteroka.