Erti Sahabat

Erti Sahabat

Terima kasih buat sahabat2 yg sy sayangi.

Benarlah kata orang, sahabat umpama sebutir mutiara di tengah pasir. Pasir pula ibarat teman2 di sekeliling kita. Sekilas pandang, sahabat dan teman sama sahaja rupanya cuma yg membezakan antara pasir dan mutiara,ialah harganya.

Sy sgt bersyukur ke hadrat Allah swt kerana menemukan sy dgn sahabat yg dekat bersama sy ketika ini. Scara jujurnya, sy mengiktiraf insan ini sbg sahabat kerana terlalu byk ujian dan keperitan yg kami lalui bersama dan berkongsi bersama. Ramai yg boleh mengaku dirinya seorang 'sahabat' tetapi tidak ramai yg sanggup memikul peranan sbg seorg sahabat.

Bagi sy, seorang sahabat bukan sekadar 'mengiyakan' sahaja perbuatan kita, malah seorg sahabat juga harus jujur menegur sahabatnya jika sahabatnya melakukan sesuatu yg sumbang dipandang mata.

Peranan Sahabat

Bercerita tentang sahabat, adakalanya pengertiannya jauh melebihi kluarga sendiri. Bukan niat unt memperkecilkan keluarga sendiri, namun knyataan sy mengandungi bukti. Pernah satu ketika sy rebah tersungkur ke bumi,angkara kesilapan sendiri. Ketika itu, suami sukar mengerti apa yg tkandung di dlm hati. Anak2 yg masih kecil,tentu tidak mengerti tentang godaan dunia yg sy alami. Ketika itu, pegangan sy mjadi rapuh. Keimanan sy goncang...malah sy gagal menggenggam amanah Tuhan. Dalam teraba-raba mcari kebenaran, sahabat inilah yg mghulur tangan. Sy ditarbiyahkan secukupnya hingga sy merasakan betapa kerdilnya sy di bumi Allah ini. Ketika itu, baru sy sedar di mana kaki sy berpijak....

Nasihat yg sungguh bermakna

Boleh dikatakan saban hari sahabat sy ini akan akan memberi kata2 untuk menghidupkan jiwa sy dah hampir mati. Saban hari juga sahabat sy ini akn meluangkan masa untuk memberi sy kekuatan jiwa. Menyokong hujahnya dgn blandaskan baris2 ayat al-Qur'an dan potongan hadis sabda junjungan.

Firman Allah SWT :

الَّذِينَ آمَنُواْ وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِكْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ

Maksudnya : “(Iaitu ) orang-orang yang beriman dan hati mereka menjadi tenteram dengan mengingati Allah. Ingatlah hanya dengan mengingati Allah-lah hati menjadi tenang.” ( Surah Ar Ra’du ayat 28 )

Sekadar Pesanan

Buat saudara seagama, carilah insan yg benar2 dapat meluruskan jalan kalian. Tidak ramai teman2 di sekeliling kita mampu membawa kita menuju ke jalan yg diredhaiNya. Tidak ramai yg sabar mencari erti kbahagian yg hakiki itu dgn menunggunya hingga mngambil masa yg lama. Semuanya ingin diperolehi dgn sekelip mata.

Jangan memperkecilkan peranan sahabat kerana kbykan daripada kita apabila telah bgelar isteri dan ibu, maka sahabat sudah berada di tempat kedua dalam hidup mereka. Sekadar berkongsi rasa dan pengalaman, percayalah adakalanya sahabat mampu memberi kita kekuatan. 

Bagi Saya.....

Walaupun sy mempunyai keluarga yg bahagia, namun sy tidak pernah sama sekali melupakan peranan sahabat. Dia yg bergelar sahabat sy, berada begitu kukuh dalam hati sy di suatu sudutnya yg tersendiri. Ada ketikanya, sahabat mampu menyapu air mata di saat2 sy bersedih. Ada kalanya, segala yg berat itu menjadi ringan. Ada masanya yang pahit juga mjadi manis. Demikian hebatnya peranan sahabat bg sy. Walau apa pun, sy tetap bersyukur kpdNya kerana  Dia telah menemukan sy dgn sahabat seperti 'dia'. Sy redha dgn apa yg berlaku tentang kisah silam sy krn Allah telah menggantikannya dengan sahabat yg sy temui ketika ini.

 Ciri-ciri Sahabat Yang Baik

Untuk mencari sahabat yg baik,hendaklah bersahabat dengan orang yang berakhlak mulia kerana sahabat yang berakhlak mulia akan menyelamatkan diri kita sebagaimana pesanan Alqamah kepada anaknya: "Jika engkau ingin bersahabat, carilah sahabat yang boleh membantu di waktu kesusahan, yang boleh menyembunyikan keaiban dan kesalahan yang dilakukan, yang menolong di waktu kesempitan, yang akan membalas kebaikanmu dengan kebaikan juga, yang membenarkan katamu selagi engkau berkata benar dan yang akan menyebelahimu apabila berlaku perbalahan".(mafhum riwayah)

Dan kerana itu jugalah Jaafar As Siddiq r.a berkata : "Janganlah engkau bersahabat dengan lima golongan ini iaitu orang yang banyak berdusta, orang yang kurang akal, orang yang kedekut, orang yang penakut serta orang yang fasik. (mafhum riwayah)

Sesungguhnya sahabat dalam perjalanan kehidupan ini bagaikan garam dalam masakan. Tanpanya hidup akan terasa hambar. Tanpa cinta dan persahabatn ini, hidup tentu tidak ada dinamik dan akan terasa gersang.

Selamat Hari Lahir Buat Insan yg Bernama Aku

Setiap 25 Jun, umur sy semakin meningkat. Bererti semakin dekatlah sy dengan pemisah dunia iaitu kematian. Bila sebut saja soal kematian, tiba2 terasa ngeri sangat. Terasa spanjang hidup ini, tak bnyak yg sy lakukan sbagai hamba Allah. Tidak byk yg sy lakukan sbagai tanda sy mengakui sy adalah hambaNya jika dibandingkan kenikmatan yg Allah pinjamkan kepada sy. Subhanallah...

Demi masa! 
Sesungguhnya manusia dalam kerugian,
Kecuali orang-orang yang percaya, dan membuat kerja-kerja kebaikan,
dan saling berwasiat pada yang benar, dan saling berwasiat untuk bersabar.
(103:1-3)

Memang rugi sebenarnya hidup ini jika tidak diisi dengan pkara2 yg memberi manfaat. Tapi, apakan daya manusia termasuk sy memang selalu leka. Leka dgn keseronokkan dunia. Ketawa gembira shingga lupa pada saat kematian yg hampir tiba. Sedangkan sy tahu, banyak ketawa itu boleh mematikan hati.

25 Jun mengingatkan sy supaya bertambahan usia menuntut sy memperbanyakkan amalan yg boleh dibawa ke sana. Seawal pagi lebih kurang 12.10 pagi, sms tidak henti2 sy terima. Pada awal pagi ini, org ptama yg wish kat sy tentulah suami dan anak2. Ucapan yg sgt bermakna dan kata2 biasa yg sy terima drp mereka mendoakan sy agar panjang umur. Sy terus mencelah, agar doakan sy mendapat keberkatan dlm hidup selagi hayat di kandung badan. Keberkatan dalam mgharungi khidupan lbh penting kerana sepanjang mana pun usia jika sentiasa melakukan dosa, apalah ertinya.

Kalau ada peluang agar masa diundur semula, sy ingin membetulkan kesilapan lampau. Sebagai anak, tentu sy tidak lari dari melakukan ksilapan pada kdua orang tua Sbagai isteri ,tentu sy juga ada kerterlampauan bicara dan meninggikan suara, sebagai ibu tentu sy terlepas tanggunjawab sekali-sekala, sebagai kawan, tentu sy pernah mengguriskan perasaan mereka dan sbg guru tentu sy pernah menyebabkan anak didik sy terluka. Maafkan sy....Maafkan sy wahai mak,abah,abang,anak2 kawan2 dan anak2 didik sy...

25 Jun menyedarkan sy usia smakin hampir ke penghujungnya. Dan dalam usia seperti ini, sy mengharapkan yg baik2 shj. Sy inginkan ketenangan dlm khidupan. Sy ingin kberkatan dlm khidupan dan unt itu sy harus berpada2 dlm apa yg dilakukan akan beroleh keberkatan. Perlu bersendirian tetapi tidak kesunyian. Ada masa unt muhasabah diri agar sedar kesilapan yg terlalu byk dilakukan. Ada masa bsama keluarga dan melayan karenah anak2 pelbagai ragam serta kerenah anak didik yg pelbagai rupa. Konsisten keluar mcari rezeki dengan niat ke jalan Allah. Dan berdoa agar mendapat rezeki yg halal unt keluarga dan boleh diberi kepada orang lain yg memerlukan.

Satu artikal yg pernah sy baca  menjadi kekuatan jiwa saya:

Bergembiralah membuat kebaikan tanpa diketahui oleh orang lain. Jauhilah dari riya’, sum’ah dan ujub. Sedikit amalan, dengan ikhlas lebih baik daripada banyak tetapi dicelahi oleh rasa sombong. Bila berjaya melakukan kebaikan, jangan memperkecilkan orang lain. Justeru, masih ada manusia yang tidak dikenali di bumi tetapi sangat tersohor di langit sana. Kebaikan jangan dianggap jasa, tetapi anggap sahaja penebus dosa.

Aku ingin segala-galanya indah, ceria dan tenang… namun siapalah aku? Kau, aku dan kita cuma seorang hamba. Pada kita ada tadbir. Tetapi pada Allah segala Takdir. Lalu usaha kita hanyalah… menserasikan tadbir mengikut Takdir! 

Selamat Hari Lahir buat sy sendiri....

 

Ini permata hati mama yg juga merupakan hadiah yg paling berharga buat mama....
so, jgn buat sesuatu yg melukakan hati mama 

Kukuhnya Jiwa Dia.....

 (sambungan dari post yg lalu...."pergilah air mata...selamat hari ibu)

Hari ni sy sempat duduk semeja dengan kawan sy (kwn sy yg dibuang ibu sendiri). Membuak-buak harapan sy supaya dia membuka mulut untuk mnyambung cerita keluarganya. Cerita family yg lain dr yang lain. Kalau cerita ibu bapa yg sygkan anak...sy tak heran. Perkara biasa. Tp cerita ini, memang sy tak jumpa pun secara realitinya...Lama jg kami duduk semeja,tp kawan sy ni dok cerita pasal anak2nya. Sy harap sgt dia akan mnyentuh cerita ibu bapanya.

"Kak,semalam sy terjumpa emak dan kakak2 sy..." Lega,dia mulakan bicara. Lorong utk sy bertanya lbih lanjut terbentang luas.

" Iya ke???Mcm mana ? Mak nampak tak?"

"Tak...sy nampak dia dari jauh je...."

"Kenapa tak pegi jumpa????"

"Tak berani la,kak!!!!"

Terkejut saya bila dia memberi alasan tidak berani berjumpa ibu sendiri. Mungkin benar apa yg dia kata,orang sukar untuk memahami keadaannya.

"Kenapa sampai tak berani????" Tanya sy lagi.

"Sy malu kalau sy jumpa,mak pura2 tak mengenali sy",katanya

"Dah pernah kena ke???

"Pernah,kak. Sy pernah jumpa mak sy di One Utama. Sy tegur dan sorong tangan, tp mak sy buat tak peduli je....dia tak sambut tangan sy. Malu sy,kak. Kejadian tu berlaku depan suami dan anak-anak sy", kata kawan sy dengan nada yang sedih. Sy pun sedih juga....memahami perasaan malu yg dirasai ketika itu.

"Andi (anak bongsunya) sampai tanya sy, kenapa orang tu tak nak sambut tangan mama? Sy tak dpt jawab,kak" , ulasnya lagi

"Anak sy kata,sombongnya org tu.....mcm mana sy tak sedih,kak?"

Sy tidak menjawab pertanyaan kawan sy tu. Sy mendengar sahaja butir-butir yang keluar daripada mulutnya...serentak dgn itu, air mata kawan sy bergenang di hujung kelopak mata. Cepat2 dia kesat dengan tisu yg memang tersedia di atas  meja.

"Si Andi tak kenal ke org tu neneknya?" Tanya saya.

"Mcm mana nak kenal, kak. Kali terakhir dia jumpa neneknya ketika umurnya 7 tahun,kak."

Tersentuhnya hati sy...tak sangka di dalam dunia abad ke 21 ni ada juga manusia bgelar ibu seperti itu. Agh...mcm tidak percaya tp bila difikirkan semula, tak ada sebab kawan sy ni nak memburuk2kan ibu sendiri. Tak mungkin...tak mungkin. Dan tidak juga mungkin seorg ibu membenci anaknya sendiri?? Ni tentu ada sebab2 tersembunyi. Dgn memberanikan diri, sy terus bertanya.Skurang2nya sy dapat memahami situasi ini dgn sejelas2nya.

"Boleh ke, akak tahu, mgapa smua ini boleh berlaku???"

Lama kwn sy ni mdiamkan diri. Sy pula dh rasa tak senang hati. Takut soalan sy mguris hati atau bicara sy menyinggung sanubari.

"Maaf ya,kalau kata2 akak ni tidak mnyenangkan. Tak pa, tak pa...akak tak paksa. Kalau ia merupakan terlalu peribadi, tak perlu diceritakan", sy memegang kedua2 tangannya tanda memohon maaf.

"Tak,kak. Sbenarnya sy sedang berfikir sesuatu. Kalau sy bcerita dgn akak, adakah akak boleh memahami sy? Atau akak rasa sy skadar mereka cerita?"

"Ceritakanlah kalau ***** percaya dgn akak. Sama ada akak pcaya atau tidak, tak perlu dirisaukan. Skurang2nya,kita boleh bkongsi rasa. Itupun kalau pcaya.." Jawab sy. Dalam hati, sy terlalu ingin tahu apa sbnarnya berlaku ke atas kwn sy ini. Di sebabkan sy dh mngetahui ceritanya dari awal, tentu sy ingin tahu kesudahannya pula.

"Keluarga sy menuduh sy 'ilmu hitam'kan diorang,kak. Apa yg berlaku ni, mnyebabkan ibu bapa sy mengesahkan kata2 bomoh 'sial' tu tentang sy semasa sy dilahirkan dulu. Sy kan pernah cerita pd akak dulu??Smpai hati ibu sy menuduh sy 'ilmu' kan diorang?"

"Ha??? 'Ilmu' kan keluarga sndiri? Kenapa boleh timbulnya isu ni?"Tanya sy lagi. Semakin panas cerita ini mengetuk2 pintu hati sy untuk mengetahui cerita selanjutnya.

"Satu ketika dulu, keluarga sy sakit. Serentak,kak. Bukanlah sakit terlantar,tp sakit yg merimaskan mereka. Ayah sy, habis mulutnya pecah2. Sampai tak boleh makan. Kakak sy pun mengalami sakit yg mcm2. Ada yg matanya tak boleh dibuka,ada yg dadanya sntiasa bdebar2.Pendik kata,mcm pnyakit yg timbul ketika tu... Entahlah kak... yg tak kena, mak dan adik bongsu sy. Emak sy pun, apalagi. Tilik kat bomoh lah bila doktor gagal merawat mereka. Bomoh tu kata, semua yg blaku ni adalah pbuatan sy dan suami. A'uzubillah,kak, Sy tak buat kerja2 ni . Sumpah,kak.Sejak itu,mak dan ayah mengharamkan kaki sy memijak rumah mereka."

Terharunya sy. Tak tahu kenapa sy sgt sedih mdengar ceritanya. Ini bukan cerita rekaan. Sy pcaya cerita ini, cerita yg dialami oleh kawan sy sendiri.

"Semua ni sy tahu drp adik sy,kak. Dia dtg rumah . Dan seperkara lg yang mnyedihkan hati sy bila mak dan ayah sy siap berpesan lagi. Kata mereka, haram bg sy dan suami  menjejakkan kaki ke rumah itu lagi dan haram juga bg kami melihat jenazah mereka kalau mereka mati dan mereka juga bersumpah tidak akan menjejakkan kaki dan menjengukkan muka mereka kalau apa2 terjadi pada keluarga saya... Mcm mana sy tak sedih kak?? Bukannya  mak dan ayah beri peluang kpd sy untuk mluahkan rasa. Sekelip mata sj sy khilangan keluarga. "

" Dah lama ke peristiwa ni blaku??" Sy ingin tahu.

" Masa tu, sy baru 3 hari melahirkan anak bongsu sy, kak. Skarang anak bongsu sy dah 12 tahun. Itulah tempoh masanya sy khilangan keluarga scara rasminya."

Ya Allah, tersentuhnya hati sy bukan kepalang. Tergamam sketika mdengar nasib yg dialami oleh kwn sy sndiri yg sebelum ini sy tidak menduganya. Hebat dugaan yg melandanya. 

 "Sudahlah....akak dh faham sgt apa yg ****** rasa dan apa yg ***** alami. Maaf, dik akak khilangan kata2 untuk berbicara agar meredakan perasaan ****** ketika ini...." Itu sahaja ayat2 yg keluar drp mulut sy. Sy gagal memberinya sebarang kata2 semangat untuk mjadikannya semakin kuat. Kesedihannya dapat sy rasakan ketika itu. Kami menangis bersama2 untuk beberapa seketika. Suasana hening kerana tidak ada sesiapa yg bersuara antara kami. 

Kami bingkas bangun meninggalkan meja itu apabila melihat beberapa rakan kami datang ke arah kami untuk menjamu selera......Dan cerita yg sy dengar pada hari ini benar2 mencabar kekuatan emosi buat rakan sy yg pd zahirnya nampak seorang yg sgt happy. Sy jadi kagum dgn kekuatan dalaman rakan sy ini. Dia seorang yg berjaya sebenarnya. Berjaya tidak mempamerkan kesedihan yg melanda di mata dunia. Ksedihan yg ditelannya sendiri bertahun-tahun lamanya.

Sy hanya mampu berdoa:

"Ya Allah, kuatkanlah kawan sy ni menempuh dugaan yg dihadapi...

kukuhkanlah keimanannya agar tidak tergelincir aqidahnya,amin"

Buat kawan sy:

* Berdoa merupakan fitrah manusia.Ia merupakan satu hajat rohaniah yang daperlukan dalam kehidupan manusia itu sendiri….jadi, berdoalah!!!!

* Dr aspek psikologi, berdoa itu mempunyat pengaruh yang amat besar terhadap perkembangan jiwa. Berdoa membuatkan jiwa kita kuat dan tenteram, menambahkan semangat berjuang (al-jihad) dan memberikan penghargaan kepada manusia yang berdoa itu…,jadi, berdoalah!!!!

Benarkah?????

Masing2 di sekolah bercakap tentang program 'Mentor'. Sy pun sering juga mngikuti program ini. Bukan apa...seronok juga tengok betapa gigihnya orang2 kita nak mempelajari 'ilmu'. Sanggup datang ke Kuala Lumpur sebab nak berguru mencari 'ilmu'..
Dalam bersembang2, masing2 memilih protege yg mereka suka. Sy hanya mendengar sahaja kerana tidak berminat untk mberi pendapat atau pandangan. Tapi, dlm byk2 isu yg dibincangkan, sy tertarik pula dgn pendapat seorg ustazah ni....Katanya  bagus cara Mas Idayu mengajar protegenya, gunakan rotan ketika mengajar Black. Cara yg sama juga digunakan untuk  mengajar Shak cuma kali ni dia  pakai tali pinggang. Tp tetap tujuannya sama mendidik dgn ada unsur ketegasan. Sama dgn cara nabi junjungan kita....memberi keizinan kpd kita mendidik dgn menggunakan rotan.

Sy terkedu seketika. Terkejut, ayat ini datangnya drp seorng ustazah. Nak juga mcelah tp biasalah, memandangkan sy selemah-lemah iman, sy hanya menyatakan rasa tidak setuju itu dlam hati shj. Adakah wajar, cara Mas Idayu itu disamakan dgn nabi Muhammad SAW?????  Samakah ilmu yg diberi oleh nabi junjungan kita dengan ilmu yg diberi oleh Mas Idayu???

Pendapat ustazah ini disokong oleh beberapa kawan sy yg lain, Ada juga yang diam saja tanpa sebarang komen.

Entahlah....wajarkah sy nak mencantas pendapat kawan sy bergelar ustazah ini???  Secara jujurnya sy  tidak setuju kerana Rasulullah SAW memberikan arahan tentang keharusan memukul anak ini dalam usaha menyuruh anak2 bersembahyang.

(.......menyuruh anak solat pada usia 7 tahun, dan pukullah bila tidak solat pada usia 10 tahun. Rasulullah SAW membolehkan memukul anak di usia 10 tahun kalau dia tidak melakukan solat dari pertama kali disuruh di usia 7 tahun. Ini ertinya ada masa 3 tahun, orang tua untuk mendidik anak-anaknya untuk solat.)
-petikan yg sy ambil drp artikel "Mendidik anak  cara nabi Ibrahim"  oleh Ummu Uswah-

Adakah sama merotan atau memukul anak yg enggan sembahyang boleh disamakan dengan mengajar ilmu menyanyi malah kepada bukan muhrim lg????

Sy menolak sama sekali pendapat kawan sy ini tp sy akur itu pendapat dia. Apa hak sy untuk memintanya jgn memberi sebaran pendapat. Namun, yg pasti sy sgt tidak setuju kerana cara Rasulullah itu di samakan dgn cara Mas Idayu. Seperkara lagi, sy tidak tahu di mana silapnya, budaya protege mencium tangan mentor boleh diterima umum sedangkan semua masyarakat Islam khasnya mengetahui batas2 mengenai  bukan muhrim. Walau apa sekalipun anggapan mentor pada protegenya (tak kira lah, sama ada mereka anggap anak , adik, abang dn sbgnya) namun hakikatnya mereka tetap bukan muhrim dan hukumnya tetap  haram bersentuhan apalagi menciun tangan. Perkara2 seperti ini bolehkah di samakan dengan istilah mendidik cara Rasulullah SAW?????

wallah hualam...

Facebook oh Facebook!!!!

Mukadimmah:

Mat 1 : kesian kau . aku rasa kau tu kut yang keling paria punya . kulit dah ar hitam legam . dah jelas sgt memang keling bodoh yg otak lembap . Maksud aku seluar besar bukan seluar keling . mksud aku sluar besar tu mcm sluar melayu tu , standart punye . yang kau pula seluar ENDONESIAL . seluar bwh kecik . bengap!!

Mat 2 :  Sy teringin sgt nak cium awk.....

Minah 1 : Ceiumlah...sy pun nwak gak ceium awk 

Isteri orang : Kalaulah dberi pluang kdua,sy ingin kbalikan nostalgia cinta kita dulu.....tp apekn daye sy skang dh jd milik owg

Isteri Muda : Syg taw,abg x leh khilangan syg.....abg peluklah syg ewat2 sy x tlepas....

(Ini adalah sbahagian chat2 di ruangan FB  yg sy copy sebagai contoh yg 'menarik' untuk dikongsi bersama,cuma nama yg tlibat tidak bolehlah dipaparkan)

Semakin rungsing apabila sy melihat penggunaan Facebook dlm kalangan masyarakat Islam khasnya.

Baik yg remaja mahupun dewasa. Malah ada juga di kalangan rakan2 yg dh terlalu matang (nak kata berumur, tak smpai hati lak...lg pun ramai yg tak suka) pun dh menggunakan FB sbg satu saluran perhubungan yg tidak menyenangkan. Nampaknya, ini salah satu kejayaan yahudi unt merosakkan pemikiran muslim malah boleh juga dikatakan menggugat keimanan dan aqidah muslim.

Anak2 didik sy, dengan beraninya memaparkan gambar2 yg tidak menutup aurat. Bukan stakat itu sahaja, ada di antara mereka menyalurkan rasa kasih sayang secara terang2an. Tak tahu apa motif mereka... terlalu berani memaparkan sesuatu untuk mjadi bahan bacaan umum. Mengambil kuiz2 yg diberikan oleh bangsa laknatullah dan memaparkannya untuk santapan umum. Berbalas2 rasa cinta dan ada juga mlahirkan rasa cinta dalam bentuk logo2 yg telah disediakan. Ada juga anak didik sy mjadikan ruangan FB untuk menghentam mana2 individu yg mereka tidak suka dengan menggunakan bahasa yg tidak pernah diajar oleh mana2 guru dan mana2 ibu bapa.

Itu cerita anak didik saya...

Bercerita tentang kawan2 sy pula, tak kurang jg hebatnya. Boleh memadu asmara dgn suami sendiri dlm ruangan yg boleh dibaca oleh smua orang. Buat apa luahan cinta berbunga2 itu dikongsi dgn umum? Apa yg menyedihkan sy, dah lah kawan sy ni isteri kedua. Tidakkah hal ini boleh menyinggung perasaan isteri pertama suaminya dan anak2 daripada madunya sendiri?? Sy betul2 tak faham.....

Dalam kalangan kawan2 sy pula, ada juga yg cuba menjejaki semula kekasih2 lama. Bila dah jumpa, maka bermulalah episod cinta. Mereka baja semula hubungan yg gagal ke jinjang pelamin. Mungkin mereka lupa seketika, bahawa mereka skrang tidak sama 20 tahun atau 10 tahun yg lalu. Kenangan lama mula dibongkar semula.

Saya?????

Ya Allah, sy juga tidak terkecuali merasakan dosa itu. Sgt berdosa tp sy tak mampu menahannya. Kawan2 lama sy memasukkan gambar 20 tahun yg lalu untuk membangkitkan nostalgia lama antara kami. Gambar2 sy pada masa itu tidak menutup aurat. Sy tahu, kawan sy tidak berniat buruk tp sy sndiri yg rasa sgt bersalah pada diri sy. Dan sy belum ada keberanian untuk menahannya. Jadi, byklah gambar sy yg tidak memakai tudung terpampang kat wall FB. Ya Allah, ampunkan sy.

Sesungguhnya, matlamat yahudi dh pun berjaya. Mereka menang dlm merosakkan aqidah dan keimanan org2 Islam. Berikut adalah di antara matlamat Yahudi terhadap orang2 Islam:

*Orang-orang Yahudi gemar menaburkan fitnah supaya timbul kekacauan, pertelagahan dan permusuhan di kalangan manusia.

*Menggunakan kekayaan, sex, dadah, alkohol, kerosakan moral, penipuan, pengkhianatan, peras ugut dan rasuah.
*Cuba menyusup masuk ke dalam semua gerakan-gerakan yang ada dan menguasainya dari dalam melalui ahli-ahli lluminati mereka.
*Menguasai setiap bentuk media massa yang ada.

Wallahualam....

Sekadar renungan

Lama juga sy memerhatikan satu keluarga yg sedang menikmati makanan di pizza hut kuala selangor. Sy bersama kawan sekelas sejak sekolah rendah juga makan di situ. Sambil berbual2, mata sy mncuri2 pandang ke arah keluarga itu. Bukan ada sesuatu yg menarik shingga mnyebabkan mata sy asyik memandang ke arah keluarga itu, cuma sy terfikir alangkan bertuahnya jika ketika itu anak-anak sy turut ada dlm situasi itu lebih2 lg anak perempuan sy.

Sy teringat beberapa hari yg lalu bagaimana sy menerangkan kpd anak perempuan sy salah satu tanda sy menyanyangi mereka adalah melalui didikan.Dalam entri yg lepas pun, sy menyentuh bab yg sama. "Semua ibu bapa sayangkan anak2 mereka cuma cara menunjukkan kasih syg itu sahaja yg berbeza".

"Apa yg menarik perhatian engkau ni?? Mata asyik tertumpu pada diorang tu je. Aku perasan sejak dari tadi tau!!" Tegur kawan sy. Mungkin dia perasan dgn gerak mata sy yg suka memandang ke arah keluarga tersebut.

"A ha....aku sedang memikirkan sesuatu....family mereka tu nampak happy,kan????"

"Memang mesra sangat. Best tengok diorang....very close. Tapi, apa yg engkau fikirkan???" Kawan sy juga mengiyakan kebenaran yg sy lihat.

"Wei, apa yg engkau fikirkan?" Tanyanya kembali apabila sy tidak sebarang respon dengan pertanyaannya tadi.

"Adalah....tp malaslah nak cakap. Merosakkan pjumpaan kita je. Dah lah susah nak jumpa engkau...." Dalih sy menutup persoalannya.

"Engkau ni, sejak sekolah memang suka memerhatikan orang. Pas tu, buat cerpen. Eh, engkau masih menulis lagi ke?? Sayang tau,kalau tinggalkan je bakat tu.."

"Tak ada masa....dan kadang2 aku ktandusan idea. Dah malaslah,Ani..." jawab sy ringkas.

Apa sebenarnya yg sy tertarik dengan keluarga itu?? Sepasang suami isteri bersama 3 orang anak mereka. Yang suami memakai sluar tiga suku, si isteri memakai baju kurung biasa. Anak daranya yg sulung (lebih kurang 17 tahun) memakai seluar yg menampakkan sebahagian punggungnya,anak perempuan kedua jg dlm belasan tahun memerangkan sbhgian rambutnya dan memakai baju ketat dan jarang pula sementara adik lelakinya pula (lingkungan 9 atau 10 tahun) menyimpan ekor(rambut bhgn belakang yg dipanjangkan sedikit dan diikat). Kalau anak gadisnya mjangkau umur belasan tahun, mungkin jg ibunya lebih kurang sebaya dgn umur sy.

Sedikit sahaja persoalan yg ingin sy utarakan di sini...." Inikah cara mereka sayangkan anak-anak?"

Tiba2 sahaja sy jadi tidak ada kekuatan unt mengulas perkara ini. Cuma, seandainya anak2 sy ada ketika itu, soalan ini lebih baik sy ajukan pd mereka. Sekurang-kurangnya, sy dpat menyelam apa yg ada di dasar hati mereka tentang nilai kasih syg ibu bapa terhadap anak-anak.

Kalau persoalan ini sy tnya pada umum, mcm2 jawapan yg akan sy dengar. Bagi ibubapa yg 'sewaktu dgnnya' pasti  akan mberi jawapan yg menyelamatkan diri mereka. Contohnya : "Kalau anak2 nak jadi jahat, tidak semesti mak bapaknya mcm kami. Anak ustaz dan ustazah pun ada yg jahat. Anak pak imam pun ada yg tak senonoh". Jadi, sbagai langkah keselamatan juga, baik jgn ditanya soalan2 seperti ini. Biarlah mereka dgn cara mereka. Seperkara jgn dilupa, kita sebagai ibu bapa juga akan di tanya oleh DIA suatu ketika nanti. Masa tu, kita jawablah mengikut rasional sendiri.

Bg sy, scara praktikalnya, pendidikan pd peringkat keluarga merupakan elemen yang cukup penting dalam melahirkan individu muslim sejati. Di sini, ibu bapa seharusnya memainkan peranan sebaik mungkin dalam menyediakan medium tarbiyah yang terbaik untuk anak-anak. Jika sebelum ini,sy atau suami pernah melakukan ksilapan, sepatutnya kesilapan itu tidak harus diulangi semula oleh anak2. Sy bukanlah seorg ibu yg terlalu byk ilmu dlm bidang agama, tetapi sekurang2nya,perkara yg boleh sy elakkan daripada anak2 melakukannya, sy akan cuba. Selebihnya, biarlah anak2 sy memikirkan dan membuat keputusan sendiri setelah pendidikan agama telah diberi.

Waullah hualam...

Bicara saya suatu ketika dahulu.....

Saya pernah  berbicara kepada anak2 sy dan mengharapkan bicara ini diingati sampai bila2:

"Semua ibu bapa kat dunia ni, sayangkan anak2nya....tp cara menunjukkan sayang itu berbeza2. Masing2 dengan cara mereka sendiri. Ada ibu bapa,menunjukkan rasa sayang itu dgn memberi kemewahan kepada anak2, ada pula yang memanjakan anak2, ada juga yg sentiasa mengucapkan ungkapan sayang dan pelbagai cara lagilah mengikut cara masing2"

"Habis, bagaimana mama tunjukkan rasa sayang mama pada anak2?"

Tanya anak sulung saya yg ketika itu berusia 11 tahun. Anak sulung sy memang bijak. Setiap penerangan sy, tentu saja ada soalan yg dikemukan di akhir bicara. Apa yg saya banggakan, setiap kata2 sy, akan diingat hingga dewasa. (Terima kasih,amal...kerana sgt menghargai nasihat mama dan selalu mengaplikasikannya dlm pelbagai situasi.)

" Sayang mama kepada anak2, mama lahirkan dlm bentuk didikan. Mama akan cuba mendidik anak2 mama supaya tahu menghargai khidupan. Mungkin ada ketikanya, mama sgt garang, tp itulah nilai sayang mama. Mungkin skarang amal tak nampak, tp suatu hari nanti, amal akan tahu betapa sayang mama pada amal dan yg lainnya tidak ada batasan dan tidak bertepi"

Sy tidak pasti sjauh mana kanak2 berusia 11 tahun memahami kata2 saya ketika itu. Tp, apa yg pasti anak sulung sy mengingati sbahagian drpd ungkapan tsebut "....... Semua ibu bapa kat dunia ni, sayangkan anak2nya....tp cara menunjukkan sayang itu berbeza2".

Hari ini, anak gadis sy ,  cuba menguji kasih syg saya dgn persoalan yg  pernah sy jawab 8 tahun yang lalu. Dia mbandingkan sy dengan ibu rakan2nya. Antara ayat2nya yg mempertikaikan kasih sayang sy:

1.Kawan Nana semua ada handphone. Nana sorang je yg tak ada. Semua kawan Nana tahu, Nana berkongsi hp dengan mama.

2.Mama, Nana jeles dgn *&%$#@. Dia boleh keluarkan duit simpanannya untuk membeli apa sy kemahuannya. Hari tu, dia keluarkan duit nak beli baju...best betul la jadi dia. Duit simpanannya dia pegang sendiri tapi duit simpanan Nana, mama yg pegang.

3.Kawan2 Nana bawa duit ke sekolah,punyalah banyak. Kalau Nana tengok dompet diorang, byk gila. Nana rasa, Nana je belanja paling sikit.(Sy memberi anak sy belanja RM 2.00 sehari)

4. Emak2 kawan Nana, tak kisah kalau anak2 diorang keluar dengan kawan2. Nana je yang tak boleh keluar sesuka hati. 

Wah...betapa byk la dalil2 yg anak gadis sy beri bagi membuktikan kasih sayang ibu2 kawannya berbanding dengan sy. Tergamam sy seketika. Diam seribu bahasa. Gagal memberi respon semerta. Rupa2nya anak gadis sy tidak dapat menilai erti kasih syg yg sebenar.Apa yg harus sy jawab apabila terlalu byk perbandingan yg dikemukakan antara sy dgn ibu2 yg lain? Sy tidak boleh memaksa anak sy  spy menerima rasional sy  mengapa sy tidak memberinya hp ketika masih di alam persekolahan ,tidak membenarkan dia mengeluarkan duit simpanannya sekarang,tidak memberinya duit belanja yg berlebihan dan tidak membenarkan dia keluar sewenang2nya dengan kawan2. Cuma pada hari ini sy menjawab persoalannya dengan satu baris ayat:

"Nana, cuba Nana cari ibu2 kawan Nana yg Nana rasa suka cara dia mendidik anak.Nanti, bila Nana jadi ibu, didiklah anak Nana sperti mereka mendidik kawan Nana sekarang"

Anak gadis sy terdiam. Sy biarkan saja dia berfikir. Sy tidak boleh memaksa dia berfikir sama sperti anak sulung sy berfikir. Sy percaya, suatu hari nanti dia sendiri dapat menjawab stiap persoalan yg bersarang di kepalanya dan sy juga yakin, bahawa suatu hari nanti dia akan tahu erti kasih sayang saya terhadapnya. 

Seperkara, sy sangat menggenggam erat sepotong  hadis :

Dari Abu Hurairah  Rasulullah S.A.W bersabda,

“Setiap anak dilahirkan dalam keadaan fitrah (suci yakni muslim). Kedua-dua orang tuanyalah yang menjadikan dia Yahudi, Nasrani atau Majusi,”  

  
Dan, melentur buluh, biarlah dari rebungnya...

(Ya Allah...sesungguhnya sy bukan drp golongan orang yang banyak ilmu agamanya tetapi sy amat takut anak2 sy terjerumus ke dunia yg membawa mereka ke neraka. Lindungi mereka dan berikanlah kami semua hidayahMu, ya Allah)

Susahnya Menjaga Hati Jiran

Allah swt berfirman dalam al-Quran yang bermaksud;
“ Sembahlah Allah dan janganlah kamu mempersekutukanNya dengan sesuatu pun dan berbuat baiklah terhadap kedua ibu bapa, kaum kerabat, anak-anak yatim, orang-orang miskin yang terdekat dan tatangga yang dekat dan tetangga yang jauh, teman sejawat dan ibnu as-sabil. “
(Surah an-Nisa’ : ayat 36)

 

Rasulullah s.a.w. juga sering memperingatkan kita dalam beberapa hadisnya supaya kita sentiasa menjaga hubungan baik dengan jiran dan sentiasa berbakti serta memuliakan mereka. Hubungan akrab di antara jiran sesama jiran sangat diutamakan di dalam ajaran Islam. Antara pesanan Nabi Muhammad.s.a.w. seperti mafhum Hadis di bawah ini;

“ Sentiasalah Jibrail berwasiat kepadaku mengenai jiran, sehingga aku menyangka bahawa sesungguhnya dia (jiran) layak untuk diwarisi ( mendapatkan harta pusaka).”

Jangan menyakiti jiran kerana perbuatan itu menjejaskan keimanan kita.Sehubungan dengan itu Rasulullah s.a.w. pernah bersabda;

“ Demi Allah tidak beriman, demi Allah tidak beriman, demi Allah tidak beriman. Sahabat bertanya: “Siapakah (yang tidak beriman itu) ya Rasulullah?. Rasulullah SAW menjawab : Orang yang menyebabkan jirannya tidak merasa aman (selamat dan tenteram) lantaran kejahatannya.”

(Riwayat Bukhari dan Muslim)

Dalam hadis yang lain dinyatakan bahawa Rasulullah s.a.w. bersabda;

“ Tidak masuk syurga barangsiapa yang jirannya tidak merasa aman (selamat dan tenteram) lantaran kejahatannya.”

Banyak hadith Rasulullah SAW menuntut kita menjaga adab dengan jiran :

Barangsiapa yang beriman dengan Allah dan hari akhirat, maka berbuat baiklah kepada jiran nya

(Muttafaqun Alaih)

Telah bercerita sekalian manusia kepada Rasulullah tentang seorang perempuan mengenai banyak solatnya dan puasanya, kata mereka lagi : akan tetapi dia menimbulkan masalah kepada jiran dengan lidahnya (percakapannya), Rasulullah SAW bersabda : Dia di neraka.

(Hadith Riwayat Imam Ahmad dalam musnadnya)

 Begitulah besarnya peranan jiran dalam kehidupan bermasyarakat. Dek kerana tahu serba sedikit peranan jiran dalam Islam, saya selalu membodohkan diri dengan isu remeh temeh. Kadang-kala hati saya terguris juga dengan perbuatan jiran yg betul2 bhampiran dgn sy. Tak sangka juga,di awal pkenalan, dialah jiran yg paling ramah dan prihatin. Kbetulan pula dia tidak berkerja dan usianya jauh lebih tua daripada sy, maka sy amat menghormatinya sebagai seorg kakak.Biarlah sy mgelarkannya 'kakak jiran' saja. Dia seorang balu tetapi mepunyai  ramai anak.


Selang beberapa bulan, sy mula nampak pkara yg tidak sewajarnya dilakukan. Ketika itu kakak jiran sy  mengadakan kenduri kahwin anak perempuannya. Di sebabkan saya jiran yg paling hampir, sudah tentulah kawasan hadapan rumah sy akan dijadikan tempat untk para jemputan mjamu selera. Tanpa berkata sepatah pun,jauh sekali nak minta izin, kakak jiran sy ini telah memasang khemah di hadapan rumah sy. Majlis kenduri kahwin hari Sabtu, dan sy tidak mnyangka khemah dipasang pada hari Rabu. Terlalu awal bagi sy. Tp itu bukanlah satu isu yg hendak sy utarakan.  Di sebabkan khemah sudah terpasang, laluan unt masuk ke rumah sy tertutup hingga mnyebabkan sy terpaksa mengundur  semula kereta  melalui jalan lain.Sy cuba memujuk hati sy, dgn beranggapan mungkin kakak jiran sy tidak sempat memberitahu kpd sy kerana kesibukannya menguruskan perkara2 yg lain.

Berlangsungnya hari perkahwinan, jiran sy mengadakan karaoke. Bermula dari pukul 9 pagi, penyanyi yg tidak profesional ni pun mula mnyumbangkan suaranya. Silih berganti penyanyi2 menyanyi hinggalah ke petang tanpa bhenti. Bayangkan betapa sukarnya kami jiran2 sbelah menyebelah hendak menunaikan sembhyang zohor? Sy sendiri berulang kali membaca surah kerana suara penyanyi sgt menganggu konsentrasi. Namun sy cuba mnyabarkan diri.Mungkin segala yg belaku tidak disengajakan.

Isu lain pula,kakak jiran sy sgt suka memelihara kucing. Sy pun suka juga dengan kucing2 ni. Entah kenapa, ketika kakak jiran sy tiada di rumah, sy melihat anak kucing ksayangannya mati berdarah seolah2 didigigit oleh binatang. Sy tak dapat membuang bangkai kucing tsebut,kerana pagar rumah jiran sy dikunci. Sy tahu, anak kucing itu mrupakan ksayangan kakak jiran sy ni. Keesokkannya, ketika kakak jiran sy berada di luar, sy pun mngulas semula tentang anak kucingnya yg mati berdarah. Dengan sedih, dia mberitahu sy,kemungkinan anjing2 liar mgigit anak kucingnya semasa dia tiada di rumah tempohari. Memang kawasan rumah kami byk anjing2 yg bertuan dan tidak bertuan. Sy mlihat kesedihan di wajah kakak jiran sy ni.

Selepas kjadian itu, sy dapati dia mengurung semua anak2 kucing yg dipeliharanya. Mungkin langkah berhati2 agar tidak digigit anjing lagi.Namun, sikap kakak jiran sy mula berubah, tidak mesra sperti selalu. Persoalan demi persoalan bersarang dalam fikiran sy. Kenapa dia berubah?? Terlalu ketara....
Akhirnya, persoalan sy terjawab apabila cucunya yg suka bertandang di rumah sy memberitahu yg neneknya begitu marah dengan kucing jantan peliharaan sy yg kononnya menggigit anak kucingnya hingga mati. Punyalah sy terkejut beruk sekali lagi....terkedu sy seketika....tak sangka, rupa2nya, kakak jiran sy bgitu marah dgn kami sekeluarga.

Sy yakin,kucing jantan sy tidak mungkin  melakukan sperti yang didakwa tp sy tidak ada bukti pula nak mempertahankan kes ini. Kalau benar sekalipun, sy tak jangka kakak jiran sy bgitu marah dan berkecil hati dgn sy dengan pkara yg melibatkan kucing saja. Aduh.....bagaimana sy nak mengatasi masalah ni? So, sy mngambil pendekatan 'buat bodoh' dan buat macam tak tahu walaupun sy tahu punca sebenar kakak jiran sy ni mula berubah..................

Dua minggu lepas, anak bongsu sy yg berumur 12 tahun bermain bola di hadapan rumah. Kebetulan sy berada di dalam bilik dengan tingkap yg terbuka luas. Sedang sy menjenguk anak sy dari tingkap bilik, sy melihat kakak jiran sy terjenguk2 memandang ke arah rumah sy. Dia seolah2 memastikan sy atau suami sy tiada berhampiran kawasan itu. Apabila dia pasti kami tiada, dgn beraninya dia menengking anak sy yg sedang bmain bola dgn mendakwa anak sy berbuat bising hingga mengejutkan anak kecil yg dijaganya dari tidur. (kakak jiran sy skarang mengambil upah menjaga seorang baby). Kesian anak sy....Manalah anak sy tahu baby peliharaan kakak jiran sy ini sedang buat apa. Atau, wajarkah anak sy duduk diam sahaja di rumah sendiri????? Sepatutnya, kakak jiran sy boleh meminta kerjasama daripada anak sy supaya tidak bermain bola pada waktu itu kerana baby yg dijaganya sedang tidur.
Aduh!!!!!susahnya nak menjaga hati jiran....atau jiran sy tidak mahu menjaga hati orang lain.

So, apa sy nak buat sekarang?????? Sy boleh buat bodoh tp masalahnya kakak jiran sy begitu marah sekali??? Bagaimana sy nak mengaplikasikan tuntutan agama supaya berbaik2 dgn jiran?

Disebut di dalam hadith dari riwayat Ismail ibn Muhammad ibn Saad ibn Abi Waqas daripada bapanya daripada datuknya yang berkata telah bersabda rasulullah salallahualaihiwasalam :

اربع من السعادة, المراة الصالحة والمسكن الواسع والجار الصالح والمركب الهنيء واربع من الشقاوة الجار الشوء والمراةالسوء والمسكن الضيق والمركب السوء
“Empat perkara daripada tanda kebahagiaan ialah perempuan yang solehah, tempat tinggal yang lapang dan jiran yang baik serta memiliki kenderaan yang selesa dan empat tanda daripada keburukkan (kesusahan atau derita) ialah memiliki jiran yang jahat, isteri yang tidak baik, serta tempat tinggal yang sempit dan kenderaan yang buruk” .

Pss:Kalau macam ni, lbih baik juga sy duduk dlam hutan....berjiran dgn monyet. Pasti tak berkecil hati...dan tidak berdosa dengan jiran

Apa yg berlaku hari ini adalah untuk masa hadapan....maafkan cikgu!

Pang!!!!!!!!!!!!!!!!!

Singgah juga tangan sy ke pipi pelajar ni. Memang sy marah sangat. Memang kerap sangat pelajar ni menipu kerana tidak mahu masuk ke kelas. Bukan sekali malah berkali2 sejak tingkatan 3 lg. (skrg pljr ini brada dlm ting.5) Sy tidak peduli apa tanggapan cikgu2 lain pada sy...yang penting, sy ingin menyedarkan pelajar ini bahawa apa yang dia lakukan adalah salah sama sekali. Sy pernah memujuknya  sebelum ini, tp kata2 sy ibarat mencurahkan air di daun keladi. Sedikit pun tidak berbekas di hatinya.....Hari ini,sy sudah hilang sabar. Sudahlah tak masuk ke kelas,dia berbohong pula dengan memberitahu sy dia sedang mengambil peperiksaan kertas geografi. Bila sy pergi ke kelasnya,nyata dan pasti dia sedang berbual2 dgn pelajar yg tidak ambil mata pelajaran pendidikan seni. Pelajar lain dah hampir 80 % siap folio pendidikan seni sedangkan pelajar ini hanya siap 15 % sahaja....mahu tak saya mengamuk????

Kalau melibatkan aktiviti ko kurikulum,dialah yg ke hadapan. Tapi,yang bkaitan dgn pelajaran,pelajar ini benar2 bermasalah.....tiada satu subjek pun dia berminat. Sy dah 'survey' dgn guru2 yg mengajar kelas ini, rata-rata memberi maklumat yg sama. Sy tertanya sendiri....apa yg guru2 lain buat ke atas pelajar ini??? Mengapa mereka tak se'tention' saya????Boleh biarkan sahajakah pelajar tidak mbuat nota,latihan dan sebagainya? Atau sy yang menyibuk sgt thadap pelajar yg tidak membuat kerja2 yg telah sy beri?? Mengapa tidak sy biarkan sahaja???

Sy biarkan sahaja pelajar ini menangis. Biar dia rasa btapa sakit nya hati dan perasaan saya. Memang seolah2 sy  bgitu emosional. Tak kisahlah,lbh baik emo dlm hal ini drp sy membutakan mata dgn apa yg terjadi dan melibatkan anak bangsa sy sendiri.Kenapa sy pula yg risaukan akan hal ini,sedangkan dia yg akan menduduki SPM. Folio seni,wajib dibereskan,kalau tidak sia2 saja dia mengambil subjek elektif ini. Stelah dia reda,sy bertanya tentang masalah yg dihadapi. Kenapa dia tidak berminat masuk ke kelas. Tiada jawapan kukuh  drpnya yg boleh sy terima,melainkan madah berhelah yg diberikan pada saya.

Di ruang ini,sy ingin mjawab sgala psoalan ini.

Pelajar seperti ini, tidak akan nampak apa yg saya nampak berkaitan dgn masa hadapannya, Kalau sy biarkan dia terleka pada hari ini, sudah tentu dia akan menerima akibatnya pada masa akan datang.

Dia tidak merasakan apa yg saya rasa kerana remaja seperti dia hanya menuntut keseronokan pd usia mudanya tanpa memikirnya apa yg terjadi padanya ketika usia remaja berganjak pergi. Sy perlu mnyedarkan dia sekarang dgn satu tamparan.....biar pun cara sy tidak betul,tp niat sy benar2 untuk menyedarkannya...

Bagaimana sy ingin melakukan semua ini tanpa sokongan rakan2 seperjuangan? Ada guru yg tidak ambil peduli di mana pelajar mereka  semasa pengajaran dan pembelajaran berlaku.  Tidakkah dapat mereka bayangkan yang ponteng itu adalah anak mereka  sendiri? Bukankah anak2 mereka akan terlepas peluang untuk menimba ilmu pd usia seperti ini?

Samalah  kesnya dgn anak2 kecil yg tidak disuruh mengaji. Adakah anak kecil itu sedar kepentingan mengaji atau tuntutan Islam supaya belajar mengaji jika tidak disuruh atau dipaksa oleh ibu bapa? Anak yg kecil tentu leka dgn dunia kanak2nya. Jadi, sbg ibu bapa, kitalah yg memandu pjalanan hidupnya pada masa akan dtg.

Sy memujuk pelajar itu kembali...

Sy cuba merasionalkannya kenapa sy begitu marah dia tidak masuk ke kelas sy pada hari itu. Alhamdulillah...nampaknya dia terima alasan sy tetapi sejauh mana dia menerimanya,sy tidak pasti.

Sy juga berharap,jika semua rakan2 seperjuangan sy ambil tahu dan mngenakan tindakan terhadap pelajar yg 'terleka' ini, sudah tentu anak bangsa kita tidak hanyut sampai bila2....Sy tidak meminta mereka ikut cara sy, tp byk pendekatan yg boleh dilakukan utk mnyedarkan pelajar sperti ini. Selebihnya, kita serahkan saja pada dirinya sendiri daripada kita tidak berbuat apa-apa. Cuba kita lihat di luar sana, bukankah anak2 melayu yg merempat,menganggur,rosak akhlaknya,terlibat dgn dadah dan sebagainya? Bukankah semua ini terjadi kerana kita gagal mnyekatnya dari awal lagi??? Sesungguhnya, sama ada suka atau tidak, kita juga turut mnyumbang kepada fenomena ini....

Ya...sy juga antara yg turut terlibat mnyumbang kpada masalah ini kerana adakalanya sy juga terlepas pandang, dan kadang kala rasa bosan,benci dan sebagainya dgn anak bangsa sendiri yang tidak sedar2 diri.

Nilai Sayang Seorang Ibu

Hari ni,sibuk sy mcari Klinik Putra di Sg Buluh.....

Entah berapa kali sy berpusing2 di kawasan itu dan akhirnya syukur alhamdulillah jumpa juga akhirnya. Sy terus je booking untuk mgkhatankan anak pd cuti sekolah ni, dan sy memilih hari Isnin 7.6.2010. Kenapa smpai jauh2 bgini nak mnkhatankan anak??Bukan tak ada klinik yg menyediakan perkhidmatan yg sama di Kuala Selangor?

Teringat peristiwa beberapa tahun lalu,bagaimana anak sulung sy bkhatan di salah sbuah klinik di K.Selangor. Sy memilih kaedah biasa unt mgkhatankan anak pd ktika itu. Selesai sj bkhatan,tidak ada apa2 yg blaku tetapi setelah hampir satu jam blalu, anak sulung sy menahan ksakitan yg amat sgt apabila ubat bius hilang kuasanya. Sy pun apa lg,spuluh kali panik dari anak sy...maklumlah,anak ptama dikhatankan,serba serbi tak tahu dan kecemasan. Sy bjanji dgn diri sendiri,kali ni sy tidak mahu guna cara biasa....sy nak cuba pula cara laser. Mngikut pngalaman kawan2,cara ni tak mnyakitkan. Jadi,kerana tidak mahu melihat anak sakit,maka sy tidak teragak2 mencuba kaedah ini.....mahal pun tak apa,asalkan anak sy tidak merasa ksakitan.

Sejenak, sy terfikir sketika....begitu erti sebenar makna sayang...sanggup berbuat apa saja kerana sayang. Nabi junjungan kita juga memohon kepada Allah SWT agar memberikannya rasa sakit itu kepadanya daripada rasa sakit itu diberikan kepada umatnya ketika mghadapi sakaratul maut. Begitu besar nilai sayang yg ditunjukkan oleh nabi Muhammad SAW kpada kita umatnya. Tapi...berapa ramai antara  kita yg sering berselawat ke atas nabi sbg tanda kita memperingati baginda? Tidak ternilai rasa kasih itu dan tidak boleh diucap dgn bait2 ayat skalipun.

Kembali kpd cerita sy....

Kerana tidak mahu anak bongsu sy  merasa kesakitan yg sama sperti abangnya,maka sy berusaha mcari klinik yg mggunakan kaedah laser. Itulah nilai sayang sy kpd anak-anak....yg kalau boleh tidak mahu seekor semut pun menggigitnya sejak dari kecil lagi. Hebat sungguh nilai sayang ibu kepada anaknya,bukan?? Semua ibu yg benar2 dinamakan ibu pasti menyanyangi anak2nya...malah sanggup mgadai nyawa demi menyelamatkan anak2.

Sejauh mana pula kasih sayang anak2 kepada ibunya???

Dan.........sejauh mana juga nilai kasih sayang anak2 saya kepada saya? Biarlah anak2 sy mjawab soalan ini namun apa yg pasti sy tidak mahu mereka terpaksa melakukan sesuatu demi mengaburi mata saya dan mata masyarakat. Biarlah rasa kasih dan sayang itu terbit daripada  hati yg suci dan ikhlas daripada seorang anak kepada ibunya yg ketika itu tidak lagi berdaya.

 

Ya Allah...smoga anak2 saya tidak derhaka kepada sy di saat2 sy memerlukan kasih sayang daripada mereka....Amin.

Tewas Jua Akhirnya

Sy rasa,sy tidak berdaya lagi membantu pelajar sy ni....

Puas sy merasionalkannya.... hari ini dia terima,tapi esok dia mengulang lagi perbuatan yg sama. Sy gagal menariknya ke pangkal jalan....dan sy juga mngakui bahawa sy benar2 kalah dlm pjuangan ini...

Sy ingin bkongsi dgn beberapa orang rakan tp jawapan yg sy terima sgt menghampakan. Rata2 akan mjawab : "Kita jangan fikirlah masalah orang,masalah kita pun bertimbun. Buat sakit kepala je..." (cuma versi mereka sj yg berbeza)

Terkedu seketika.....inikah jawapan yg harus seorang guru berikan apabila mengetahui anak didiknya jauh melangkah ke jalan yang tidak sepatutnya dilalui. Tiba2 saja sy rasa bersendirian. Sy tidak dpt mengambil contoh drp Rasulullah saw betapa gigihnya baginda berjuang ke jalan Allah. Bukan sedikit perjuangan Rasulullah dan bukan senang hendak menarik umatnya ke jalan yg benar. Sy baru nak menarik seorang pelajar....dah brasa putus asa  lebih2 tidak mdapat sokongan drp kawan2. Mngapa mereka bfikiran seperti itu? Tegarkah mereka buat tidak tahu tentang apa yg mereka tahu berkaitan dgn  anak didik mereka sendiri??? Dan...lbih menyedihkan anak didik itu sbangsa dgn kita?

Bagi sy,pelajar2 adalah anak didik sy. Apabila dh disebut anak didik,wajarlah sy serta kawan2 sy mdidik mereka. Mendidik berbeza dngan pktaan mengajar. Mengajar, memang mudah....ikut je sukatan. Yang susahnya mendidik...ia berkaitan dgn hati, permainan emosi, dan psikologi demi membimbing mereka ke jalan yang lebih baik.Tapi.....kenapa kali ni sy rasa sy gagal??? Sy tidak dapat mnyelamatkan pljar ini dari meneruskan tabiat yang sudah menjadi satu kemestian baginya....Plajar sy sudah ketagih melakukannya. Itu pengakuan jujur daripadanya. Dan sy????? terus terkedu khilangan kata-kata. Apa lagi yg harus sy katakan untuk menarik pelajar ini supaya bhenti daripada melakukannya....

Akhirnya....sy akur juga....sy mengangkat kedua2 tangan sy sbagai tanda saya tewas dlm pjuangan ini. Bukan sy tidak ambil peduli tetapi sy khilangan semangat dan kehilangan kata2 azimat...

Dalam tidak sngaja,sy juga sama dgn cikgu A,B,C,D dan.......................("kita jgn fikir masalah orang,masalah kita pun bertimbun. Buat sakit kepala"). 

Teringat akan kata-kata itu,maka sy pun mengesat air mata dan mengambil cermin mata gelap lalu memakainya seolah-olah sy tidak nampak apa yg berlaku di hadapan mata.

Selamat Ulang Tahun Perkahwinan......... buat saya sendiri.

Apa hadiah istmewa di hari ulang tahun pkahwinan saya????

Biarlah itu mjadi rahsia peribadi saya....yang pasti pd 29 Mei ini,genap 20 tahun usia pkahwinan saya.

Spanjang 20 tahun mlayari alam rumah tangga,terlalu banyak suka,duka,dugaan dan pelbagai rintangan yg dihadapi. Lautan mana tak bergelora???Kalau tak drp sikap sy sendiri,mungkin juga dtg drp suami....atau kadang2 drp anak2...atau drp keluarga sy mahupun keluarga mentua. Apa yg pasti semua yg dtg harus ditempuhi dengan hati yg terbuka.

Seronok juga bila stiap masalah yg dihadapi  kita dapat hadapi dgn tabah....kita akan dpt rasa kenikmatan dlm menempuh khidupan. Betapa indahnya bila kita mampu bangun daripada kekecewaan,dan betapa tabahnya bila kita lebih redha mhadapi dugaan drp  Tuhan. Paling mengembirakan,apabila melihat  rumah tangga yg dibina,masih kukuh tersergam dgn dihiasai bunga2 kemesraan dan kasih sayang. Baja yg ditabur,menampakkan hasil yg mbahagiakan.....ya, hadirnya anak2 pengikat kasih sayang.

Tapi....berapa ramai pasangan suami isteri di dunia ini benar2 bahagia mlayari bahtera mereka???

Opss...soalan ini tidak dapat sy jawab dgn tepat kerana tidak ada kajian terperinci mengenainya...

Yang ada,peratus penceraian sahaja. Soal bahagia atau tidak tidak pulak diwara-warakan di mana2 media.

Sy melihat pemasalahan ini dlm kalangan rakan2 di sekeliling sy. Boleh dikatakan ramai yg tidak bahagia tetapi tidak mahu mjadikan isu ini sbg masalah dlm hidup mereka lebih2 lg apabila anak2 meningkat dewasa. Bagi mereka isu kebahagian ini bukan satu isu yg perlu diketengahkan dan kebanyakannya terpaksa hipokrit unt mengaburi mata awam. Lihat sahajalah pasangan suami isteri drp kalangan artis. Kita nampak hari ini mereka mesra,tapi esok dah tersiar di dada akhbar mereka bercerai. Golongan artis ke,sama saja dgn manusia2 di luar sana cuma liputan akan diberikan pd artis kerana cerita mereka boleh dijual.

Yang lebih mjadi mangsa,ialah kaum isteri....kerana mereka lebih pandai mnyorokkan situasi sbenar yg melanda diri mereka dan yg untungnya,pasti para suami. Semua di tangan mereka...dan masyarakat di luar pun biasanya akan memenangkan kaum Adam bila berlaku sbarang tragedi dlm hubungan suami isteri.

Penceraian berlaku....akan tersenarailah ksalahan si isteri. Antaranya:

1. Isteri tak pandai menghias diri                   2. Isteri pemalas,tak tahu berkemas

3. Isteri tak pandai masak                              4. Isteri kuat membebel

5. Bla...bla....bla.....

Memang tak tersenarailah betapa banyaknya kekurangan si isteri hingga suami dapat mencukupkan kuotanya yg dibenarkan dlm Islam. Susah hendak mendengar daripada mulut si isteri tentang keburukan suami mereka. Ramai yg berdiam diri daripada menceritakan keaiban suami masing2. Kenapa dan mengapa???? Kerana mereka tahu dalam islam,aib suami harus disimpan dan tidak boleh didedahkan. Maka,ramailah isteri mendiamkan diri daripada bercerita krn silap2,cerita itu akan mjerat diri mereka.

Wahai para suami,sepatutnya,kalian juga harus buat semakan diri...tanya pada diri tentang tanggunjawab yang harus diberikan pada anak2 dan isteri. Kalau si suami dah memegang title ketua keluarga,bukankah berat tanggung jawab yg digalas? Bg sy,kelemahan isteri adalah kegagalan suami membentuk mereka. Ahhh...malas nak ulas tentang perkara ini. Sebab,isu seperti ini harus dibincang dlm satu meja bulat antara para suami dan para isteri yg terlibat. Perbincangan harus telus dan tulus, baru kita dapat mengetahui kenapa isteri2 atau suami2 tidak berpuas hati dengan pasangan masing2.

Kalau nak disenaraikan kelemahan suami juga,bukannya sikit. Tp,isteri2 takut nak menyenaraikannya kerana talak di tangan lelaki. Last2....ramailah isteri2 makan hati. Entahlah....bukan mudah isu seperti ini ingin dibicarakan....so,berbaliklah kita pada ajaran Islam yg serba lengkap dalam hal2 peradapan manusia. Rujuk2 lah selalu tafsiran al-Quran dan hadith kerana ada perkara yg kita tidak boleh menggunakan logik akal semata. Atau,berjumpalah pada yg pakar untuk menyelesaikan segala masalah berkaitan ketidakpuasan hati dalam hubungan suami isteri.

Apa pun, sy bersyukur kerana tidak berkahwin dengan lelaki yang hampir2 mjadi suami saya satu ketika dahulu...dan yang pasti sy bahagia bersama suami sekarang dan bertambah bahagia dikurniakan  2 orang putera dan seorang puteri kesayangan......TERIMA KASIH , ABANG dan Sujud Syukur kepadaNYA.

Maksudnya : Dan juga mereka (yang diredhai Allah itu ialah orang-orang) yang berdoa dengan berkata: Wahai Tuhan kami, berilah kami beroleh dari isteri-isteri dan zuriat keturunan kami: Perkara-perkara yang menyukakan hati melihatnya dan jadikanlah kami imam ikutan bagi orang-orang yang (mahu) bertakwa. (al-Furqan 25, ayat 74)

selebihnya bacalah : 

http://demimasa-mykrk.blogspot.com/2009/02/doa-doa-untuk-kebahagiaan-rmahtangga_06.html